''ΟΜΟΙΑς ΓΑΛΕΡΑς ΠΗΓΑΙΜΟ''..

Όμοιας γαλέρας πηγαιμό
στις μαύρες και στις άσπρες της
πανιά λευκά..κουπιά γερά
η ψυχή υποδόρεια εφορούσε..
ξανοίγονταν κάθε που έρχονταν
η θύμηση ..
οι θύμησες εις τον αφανισμόν
αργά..σαν τον παλιό καλό καιρό
κωπηλατούσε..
αντίκρυ στέκονταν σ' αεροπλάνα.
βενζινάκατους ταχύπλοες..
ηλεκτροφόρα σύρματα..
ορμούσε στ' αφρισμένα κύματα
αποφασισμένη έμοιαζε..
αποζητούσε ορίζοντα διαυγή
κάτω απ' τον έναστρο ουρανό
βουτώντας στα νερά της..
ένα τσούρμο την ακολούθαε
βοώντας εις την πλώρη..
εν τη ενώσει η ισχύς
στα βογγητά ..οι κραυγές τους
να 'ναι η γαλέρα αβούλιαχτη
ατσάκιστη στα βράχια..
δεν είναι θάνατος τα κύματα
σαν ο ήλιος τα ασπρίζει..

Κι όταν τις μέρες  της  εκλέβανε
σταυροφορίας λάβαρο ύψωνε:
''να συλλογάσαι ελεύθερα
είν' η ψυχή βροντή..αστραπή.. 
γκρεμίζει τείχη ξύλινα..
τα βράδια ονειρεύεται
σε ναυμαχίες κωπηλατεί
τους πειρατές νικάει..
Δεν έχει πισωγύρισμα ετούτο το ταξίδι..
μη θλίβεσαι και μην βαρυγκομάς
των αδύνατων τη μοίρα εις τη Γης
άμποτε..
εις την αέναη ναυμαχία σου
θα υφάνει σάβανο λερό
των σκλάβων η αλλόκοτη κραυγή
στων πειρατών το στέρνο''....
Σιγήστε..αφουγκραστείτε..
τις εκκωφαντικές των τις κραυγές..
άνοες τυμβωρύχοι των ψυχών..
ήγκικεν γαρ εσών και ο καιρός..
εις το αέναον του Άδη τους
θάνατον κουβαλούνε....

''ΟΜΟΙΑς ΓΑΛΕΡΑς ΠΗΓΑΙΜΟ'' - Σοφία Θεοδοσιάδη- εκπαιδευτικός.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,