''στην άβατον διάβασιν''

φωτο : από το διαδίκτυο

Κι αν όπως λεν οι ιερές γραφές στις εκκλησιές

υπάρχει η ζωή η μεταθάνατον..στείλε σημάδι να χαρείς

ποτές μου δε με σκιάζαν των αποθαμένων τα φαντάσματα

παρά εξόν των ζωντανών..

θα 'χω την πόρτα μου μισάνοιχτη και θα το περιμένω

την οπτασία σου ν' αγγίξω τρυφερά.

Η μνήμη σκάβει ανελέητα στα έγκατα..

ζηλεύω το το κυπαρίσσι που εφύτεψα στα πόδια σου

γιατί έρχονται οι ρίζες του..χαϊδεύουν τα οστά σου

ήθελα να 'μαι ρίζα του να 'ρθω να σ' ακουμπήσω

Το πιο γλυκό και τρυφερό μου λείψανο

στέκεις εκεί ταριχευμένο στη θυρίδα της ψυχής μου

Είναι ετούτη η αρχέγονη ανάγκη μας συμβίωσης

αποθαμένων ζωντανών

που απαλύνει και το μάταιον

ξεμακρυσμένες μαλακώνει αναμνήσεις.

Αναρωτιέμαι τι θα έγραφε στον τάφο σου ο ποιητής

μα σε κοιτώ πως μειδιάς και χάνεσαι

στην άβατο διάβασιν..στο άγνωρον του σκότους.. 

αδιαφορούνε οι νεκροί  για τούτες δω τις πολυτέλειες

οι ζωντανοί μονάχα νοιάζονται

από ατέρμονη τρανή ματαιοδοξία.

''στην άβατον διάβασιν'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,