στις ρεματιές..στις σκιερές..από κάτου στα πλατάνια.
μακριά μου πίσω να ξεχνώ τα μισερά..τα άσκημα
να γδύνω το κορμί απ' το φόρεμα της λοιμικής
γυμνή το πέπλο να φορώ της ομορφιάς
στων ποδαριών τις παρυφές και στου βουνού τα χάδια.
Δωσ' μου τα φτερά σου αετέ και πάρε με στ' αψήλου
πάρε με εκεί στο ρηξικέλευθον και δείξε μου
τις θύελλες μαζί σου στους αιθέρες ν' αψηφώ
να βλέπω από ψηλά τις ράχες και τα λιακωτάθέλω εκεί πέρα πια να ζω με τους απλούς ανθρώπους
ν' ακούω τα βράδια το βοσκό να παίζει τη φλογέρα
κι ευθύς να στήνουνε χορό ανθρώποι..ζα..στοιχειά..
Πάρε με αετέ μου στο χωριό..κοπέλες όμορφες να δω
τις μέρες του πανηγυριού με χάρη πως χορεύουν.
καρδιές των νιών των αγοριών αργά πως τις μαραίνουν.
το όνειρό μου να 'ν τις νύχτες πιο γλυκό
μες στ' Απριλιού τα βράδια τα μικρά
πάνω απ' τα σύννεφα να κατοικώ..στην ανοιχτή φωλιά σου..
Αυγή του κάμπου μ' έθαλλες..
Ωραία που εχάραζες στου κάμπου τα λημέρια..
λογιών λογιών λαλήματα κι ο ήλιος βασιλέας.
ανάμεσα στις φυλλωσιές οι δέσμες του φωτός σου
τα μάτια εμονοπώλησαν..παγίδευσαν το βλέμμα
τρέχουν αέναα εσαεί μες στα τριφύλλια..στις καλαμποκιές
τα δάκρυα των ροζιασμένων γεωργών
τη Γης ελπιδοφόρα να ποτίζουν..
'' αυγή του κάμπου μ' έθαλλες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου