μ' ένα λαγήνι με ποτίζει αθάνατο νερό
ο Απρίλης μου ο εμπαίχτης
γύρω μου στήνουν βακχικό χορό
φανήκανε κι οι πρώτες πεταλούδες..
στο φως των ομματιών μου ανελέητα ασελγούν
μια είναι επίμονη πολύ...πορτοκαλί έχει τα φτερά
γλυκά με παρασέρνει...
Και αν ο έρωτας μας λέει ο Σοφοκλής
σε οδηγεί εις τη φωτιά..
υπάρχει και η αντίπερα η όχθη
ο ύψιστος ο ΄ερωτας ο ανεκπλήρωτος
εκείνος που το νου..το λογισμό μας εξιτάρει
τη σκάλα ανεβαίνει τ' ουρανού
απαλλαγμένος σάρκας και οστών
αγγίζει τα του φεγγαριού τα ξέφτια..
Και τι θαρρείς.............
προνόμιο είναι να μη βολεύεται η καρδιά
να ράβει εις τους ώμους πεταλούδας τα φτερά
κι ανάμεσίς στα ανεμόβροχα
ν' ακούει τους ήχους των φτερών
υπνωτισμένη να τολμά..
κι αν κουβαλά δυο γέρικα φτερά
τρελλή μια πεταλούδα να γεννιέται..
''τρελλή πεταλούδα'' -Σοφίας Θεοδοσιάδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου