''η φωτογραφία στην λίμνην''

 

 

 

Στην λίμνην του έρωτα με έφερνεν η Μούσα μου

Εκεί..με κάθιζε  τα δειλινά

σαν τότες..

που ονειροπλέχτης ο έρωτας μας επαγίδευεν..

κι εβγήκαμε εκείνην την φωτογραφίαν μας

για να μην λησμονήσουμε..αυτόπτες μάρτυρες

συλλέκτες των στιγμών του κάλλους της αγάπης μας 

πως στη ζωή μας συναντήσαμε μιαν λίμνην

το χαμογέλιο εις το'' κλικ'' φορτωμένον μ' έπαρσιν

ανυποψίαστον για της λίμνης τον βυθόν

δυο κύκνοι εμείς..ως η λευκή αγάπη μας

στέκομαι ασάλευτη ..

την ξεφτισμένη απ' τον καιρό φωτογραφία μας κρατώ.. τόσο βαθειά τα μάτια σου..

κι μνήμη μου παγώνει..

την απουσία σου στους καιρούς μου προσπερνώ

παρένθεση ευτυχίας απ' το άψυχον γυρεύω..

τα λόγια σου τα ακριβά..

φέρνει ο αγέρας στ' ακροδάχτυλα

να τα δανείζω στα πουλιά

να γίνουνται τραγούδια εις τα κελαηδήματα αηδονιών..

την  αίγλη της αγάπης μας δεν εξεθώριασεν ο Θάνατος

στα ξεθαμμένα χνάρια της

 η άνθιση της Άνοιξης φωλιάζει..

'' η φωτογραφία στην λίμνην'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,