'' τρικύμισμα νεότητας''

Είν' επικίνδυνον τρικύμισμα η σκέψις της νεότητας

σαν κάθεται απρόσκλητα στου γέροντα τα θέλω

για πάντα μου 'λεγες μποέμικα πως δίπλα μου θα περπατείς

η μέρα σ' εκανε να μοιάζεις με ποτάμι ορμητικό

γρήγορα που ενύχτωσεν..ήρθανε χιόνια στα μαλλιά

τώρα τα βράδια κρύβεσαι απ' τα νερά

είναι ζόρικα όταν σπάνε τα κουπιά

αδυνατούνε οι καρποί κωπηλασίες να αντέξουν.

Γι αυτό σου γράφω μην αλησμονήσεις..θα λησμονηθείς

φόρα μαντήλι στο λαιμό μη μου κρυώσεις

τα λόγια π' εκαρπώθηκες κάτω από την πορτοκαλιά

στις ήττες σου τις ύστερες μην τύχει και χαρίσεις..

μου γράφεις πως εγέρασες κι ασπρίσαν τα μαλλιά

κι εγώ στο υστερόγραφον μήνυμα εσωκλείω

σου γράφω πως οι ράγες απ' το τρένο κι αν εσκούριασαν

σε φέρανε ως εδώ..

'' τρικύμισμα νεότητας'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,