''ένα ανεπαίσθητον άρωμα''

Κι εκεί που λες..

πως τη ζωή σου έβαλες σε τάξιν περισσήν..

ένα ανεπαίσθητον άρωμα ραντίζει τον λαιμόν

σκαλώνεις στο κλαρί..στο γιασεμόκλωνον

το άρωμα να κλέψεις να ντυθεί η ψυχή

κι αν σπάσει το κλαρί διόλου δε νοιάζεσαι

είναι γλυκύς της αμαρτίας ο τριγμός..

είναι που σε παρέσυρεν το ανεπαίσθητον το άρωμα

δεν κάμει επίσκεψιν καθημερνά

δεν τον ραντίζει τον λαιμόν εις τα στερνά

δεν μπουμπουκιάζουν τ' άνθια της ψυχής

είν' δομημένη σκληροτράχηλα..

η τάξις των πραγμάτων.

''ένα ανεπαίσθητο άρωμα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,