εχαμηλώσανε τα βαρομετρικά
κι εφτάσανε τα σύννεφα ίσαμε τα μπαλκόνια
τις αναμνήσεις μου γυρεύω στα σοκάκια
μη βραχούν..
ψάχνω στιγμές κι ώρες πλανιέμαι για σεργιάνι..
τις αναμνήσεις μου χαϊδεύω τρυφερά..
να σ' ανταμώσω πάλι απ' την αρχή να συστηθούμε.
Κι αν ναυαγήσανε τα όνειρά μας στ' ακρογιάλι το ξερό
γλυκειά η βύθιση........
σαν κράταγα σφιχτά τα δυο σου χέρια..
Να το θυμάσαι..
κάποια ναυάγια δεν σκουριάζουν στους καιρούς..
''τις αναμνήσεις μου χαϊδεύω''
Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου