⫷ πίσω απ' το τζάμι⫸

πίνακας: Peter Lupkin

Οι δρόμοι ήσαν σκοτεινοί

οι μέρες εμικραίνανε..μεγάλωναν οι νύχτες..

έξω κανείς δεν επερπάταε..εκούρνιαζαν νωρίς αποβραδίς..

οι λιγοστοί διαβάτες..

μον' ο βοριάς π' εφύσαε

στροβίλιζ' άναρχα τ' ανεμοδούρι της ψυχής μου..

πίσω απ' το τζάμι το θολό

ένα θαμπό φεγγάρι εφώταε την κάμαρη

εφώταε την καρδιά μου..

το αχνό το φως του λυχναριού..

στον τοίχο εζωγράφιζε 

την τρυφερή μορφή σου..

σηκώθηκα και έτρεξα

να 'ρθω εκεί σιμά σου

τα δυο μου χέρια άπλωσα

κι εσύ μου χαμογέλασες..

 μου 'γνεψες να 'ρθω στην αγκαλιά σου..

η λάμπα έφεγγε αμυδρά..

στο αχνισμένο τζάμι

σου έγραψα το σ' αγαπώ

κι ενώ περίμενα να σηκωθείς

να 'ρθεις στην αγκαλιά μου

ίδρωτας μ' έλουσε κρυφός

θυμήθηκα που ήσουνα χρόνους αποθαμένος..

πίσω απ' το τζάμι η υγρασία νοτίζει την ψυχή

ρανίδες τρέχουν και γλιστρούν 

οι σκέψεις ραγισμένες

πως να ξεφύγω από την πλάνη μου

τις θυμαπάτες μου πως να τις πολεμήσω?

 

⫷ πίσω απ' το τζάμι ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,