 |
Catrin Welz- Stein |
αν τραγουδήσαμε της νιότης τα μεράκια μας
κάτω απ' τα πυκνά τους τα φυλλώματα
στα πανηγύρια των δασών και των ερώτων.
Όταν πεθαίνουνε τα δέντρα σιωπηλά 
κανείς δεν ομιλεί για την Γενοκτονία των
προνόμιο ανθρώπινον λογίζεται το λήμμα..
και όταν λείπουνε τα καταφύγια πουλιών
κανείς δεν ανατρέχει εις την ρίζαν του κακού..
εις το αιτιατόν....
Στης μνημοσύνης το κελάρι φυλαγμένο να κρατείς..
τα δέντρα είναι ποιήματα..
για να κουρνιάζουν τα πετούμενα της Γης
να τραγουδούν τη μουσική τους
να στέλνουνε στον ουρανό τις μελωδιές
ωσότου αγόγγυστα..αργά..απαρχής
γίνουνε λίπασμα ζωής...
ως και οι ταπεινοί νοήμονες ανθρώποι...
Κι όταν τα δάση γυμνωμένα από δέντρα σε κοιτούν
κι οι γερανοί έχουν αλλάξει ουρανό
εσύ μονάχη σου τα δέντρα που ελαχτάρηζες
να τα φυτεύεις εις το δάσος το εντός..
⫷ τα δέντρα πεθαίνουν σιωπηλά ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου