⫷ στης δύσης την αγκάλη ⫸

δειλινό εν Πάτραις - 2/4/2022

Της θάλασσας ο ήχος κλέβει την ψυχή

στα βάθη της με κατοικεί

μικρές κρυμμένες πόρτες μ' οδηγούν

μακριά απ' τους ανθρώπους

είναι ετούτη η θεϊκή στιγμή..η μαγική

που ο βυθισμός πνιγμόν δε φέρει..

μες στην μαγείαν της σιωπής 

αφήνομαι νωχελικά στης δύσης την αγκάλη

αφουγκράζομαι τον βαθυστέναχτο ωκεανό

ούτε που να θυμάμαι πια

ποιούς είδα ποιους συνάντησα

κι εμείναν πάντα ξένοι..

γαλάζιες θάλασσες νυχτήμερα ονειρεύομαι

για να ξεπλένουν μες στης πόλης την αχλή

ως άλλοι καταρράχτες την οργή μου.

την αρμονίαν της ψυχής μου αναζητώ

μα απρόσμενα κουρσάροι λεηλατούν

τις εύθραυστες ισορροπίες του πνεύματός μου..

 

⫷στης δύσης την αγκάλη⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,