''αγνοί κι ωραίοι''

by Alex Alemany

Έτσι σε βρίσκουν οι μεγάλοι Έρωτες

και σε τυλίγουνε σφιχτά στο μεταξένιο πέπλο τους

σπάζουν το ρόδι στο κατώφλι σου

σταλάζουν το ροδόνερο στις στράτες σου

αγνοί κι ωραίοι..ημίθεοι..καίγονται στου Έρωτα

στα καυτερά λιοπύρια του..

αγνοί κι ωραίοι γεύονται τους σπόρους της ζωής

πότε φυτρώνουνε σε κήπια ανθηρά

και άλλοτες σέπονται αφύτρωτοι στο χώμα..

οι εραστές......

Στέλνεις χοές εις τους θεούς..παρακαλάς..

προσεύχεσαι στα σκοτεινά..να σε αντέχουν τα σχοινιά

της σκούνας που εσάλπαρες του Έρωτα

να μη σε κατεβάζουν  καταγής

πονεί στο χώμα η ύλη της αγάπης  μοναχή

ξεραίνονται κι οι σπόροι...

λίγοι ..ελάχιστοι οι τυχεροί

π' αντέξανε τις καταιγίδες των καιρών

καρπίσανε σε οπωροφόρα χώματα

επρόλαβαν..αρδέψαν ως το τέλος τις ψυχές

επότισαν τα διψασμένα πάθη..

Σοφίας Θεοδοσιάδη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,