'' του ακροβάτη οι πλάνες''

φωτο : από το διαδίκτυο

 

Πως να ξεφύγω από τις πλάνες μου

τα βράδια απροσκάλεστες κοιμούνται στο πλευρό μου

με θάλπουνε τις νύχτες μου..τις χαραυγές με θρέφουν..

αντίδοτο ισχυρό στη θεία δίκη που μας τυραννεί

την αλήθεια της ωμή σαν μας σερβίρει..

Δε θέλω να με παγιδεύουν οι ορίζοντες 

οι ευθείες τους γραμμές να με κλειούνε..

τις τεθλασμένες μου ελάτρεψα

αμετανόητα στου χρόνου τις ρωγμές 

να ατενίζω τον ορίζοντα ασύνορα.. 

να κυνηγάω πλατώματα στα ονείρατα

με πεφταστέρια τ' ουρανού 

βροχή να γίνουμαι..τη γης για να φωτίζω..  

δεν ξέρω πως και το γιατί 

θαλασσινά γυρεύω όνειρα και στεριανά  τα χτίζω..

παρηγορία μου ακριβή..ξοπίσω μου ακολουθούν

έρχονται να δοκιμαστούν και νέοι ακροβάτες.. 

κι όταν κρεμιέμαι ανάποδα απ' τα σχοινιά 

όταν φυλλοροεί η καρδιά

κι όταν στενεύει η ψυχή και φυλακίζεται ο νους..

βουβή η ψυχή..βουβός κι ο νους επί χάρτου σχεδιάζουν..

είν' του ακροβάτη η μοίρα ρηξικέλευθη

και ας φορές πλάνην οικτράν πλανάται..

 

''του ακροβάτη οι πλάνες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,