'' ως αψιθιές οι λέξεις των''

φωτο : από το διαδίκτυο

 

Κάπου είναι κρυμμένος ο Θεός

στέλνει τους αγγέλους του στη γη

γράφουνε νότες στο χαρτί

και μελωδούν τραγούδια

ευωδιαστά  σκορπούνε γιασεμιά

αρωματίζοντας  το σύμπαν..

άλλοι τους λένε ποιητές

μα εγώ τις νύχτες στο κρεββάτι μου

έχω παρέα μου τις σιωπές

κι έρχονται δίπλα μου οι λέξεις τους

κεντούνε με χρωματιστές κλωστές

στο χρώμα της καλέντουλας..οι μελωδοί

πεντάγραμμο το ακριβό εκείνο της ψυχής μου..

κι ύστερα πάλι προς τον ουρανό πετούν

αφήνοντας τις νότες να αιωρούνται

γιάτρικο ως αψιθιές οι λέξεις των

να τέρπουν  τις πεζές ψυχές περαστικών

να ξεκολλούνε τις πατημασιές

στα ουράνια μονοπάτια να τις στέλνουν..

'' ως αψιθιές οι λέξεις των'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,