Έργο της εικαστικού Ειρήνης Ηλιοπούλου |
Με το αλφαβητάρι του..
μ' έναν παλιό κονδυλοφόρο και χαρτί..
κινώντας απ' τους βάλτους τους υγρούς
εξεχύθηκε μια χαραυγή..πατρίδα νια για να 'βρει..
Όλοι στη μέση του χωριού το ορμηνεύανε ..
μιαν άλλη μεγαλύτερη..από τούτηνε πατρίδα να διαλέξει..
να 'χει περβόλια ζηλευτά..πηγάδια με νερά..
να 'χει ανθρώπους με γαλήνη στην ψυχή
με ιδέες ζυμωμένες..
σ' ένα βαγόνι ..παλιοβάγανο
μιας μνήμης αλησμόνητης ο δρόμος ο κρυφός του..
μιας θαλασσοταραχής..ψυχής και σώματος..
η κακοτράχαλη η στράτα του στου ευρεμού του την πατρίδα..
Ένα κορίτσι ήσυχο...
μες στις απόκρυφες φωλιές της γης..κένταγε τ' όνειρό του..
κι έρχονταν οι βοριάδες οι σκληροί..γκρεμίζαν τις φωλιές..
τόξα και βέλη και ακόντια δεν κράταγε για βόλια..
στα χέρια του..στα δάχτυλα έναν μονάχα κράταγε..
αιχμηρό κονδυλοφόρο μίας πέννας..
ελύγιζε η πέννα του στιγμές..
στην αναζήτηση πληγώνανε οι λέξεις οι αιχμηρές
πληγώνανε τις έννοιες..του προδομού οι πατρίδες..
γεμίζαν πίκρα την ψυχή..και πως να τηνε γειάνει..
μες στο βαγόνι της επιστροφής στ' ονείρεμα του χρόνου
καλύτερη δεν ηύρε κι ας πλανήθηκε
από τούτην που το βάφτισε στην Πολιτεία του Πλάτωνα
εις τα στενά σοκάκια του Σωκράτη..
Θα παραγγείλω για χατήρι του απ' την Ανατολή..
ροδόνερο της λύπης..
είναι πως λένε φάρμακο..γιατρεύει τις πληγές..
τα χίλια μύρα τ' ακριβά..
στον κήπο του αποβραδίς θα 'ρθω για να σταλάξω..
τον πόνο που το μάρανε..να τον ροδοποτίσω..
''Ένα Κορίτσι ήσυχο'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου