''να μιλήσω για πατρίδες''

φωτο : από το διαδίκτυο

Κατήντησα σχεδόν σκιες να κυνηγώ των ιδεών μου

 σε τούτη τη μοιραία πόλη και την αχανή

σαν έφτασα μικρή..σπουδές και τίτλους ν' αποχτήσω

στους κρατικούς να εναποθέσω λειτουργούς

τους είπα πως γνωρίζω ανάγνωση καλή ..

γραφή και πως κατέχω μίαν μικρή ρητορική

τους μαθητές μου να πλανεύω

καθόσον νέα..υγιής κι ορμητική

και πως κατέχω και θαυμάσια την Ελληνική..

με πήρανε στη δούλεψή τους..

μα δε με αφήκαν λεύτερη ποτές

μου βάζαν λόγια εις το στόμα..ύλη διδακτέα

απαγορεύσεις για τους δούλους να μιλάω

του Σπάρτακου το κεφάλαιο αν τυχαίνω ν' αφαιρώ 

κι έτσι και έκαμα πιστή..πειθαρχημένη..

άλλοτε απείθαρχη..επαναστατούσα..εκρηκτική

μα μια εσωτερική φωνή με συγκρατούσε

ανέστιος μη μείνω..πένης και πτωχή.

 

Περάσανε τα χρόνια κι ήμουν ευτυχής

θαρρούσα οι διδαχές μου πιάσαν τόπο

με ήσυχη συνείδηση στο δρόμο επερπατούσα

καμάρωνα πως έχτισα σκεπτόμενους πολίτες..

ώσπου ένα πρωινό μονολογούσα για πατρίδες..

τους ζηλωτές του κλέους των ηρώων της ξεχνώντας

όταν επέταξαν τα περιστέρια μου στο νου..

θαρρώ πως είχαν τσακισμένες τις φτερούγες..

κι οι νέοι μ' αδιαφορία με κοιτούσαν

καθώς ρουφούσαν βολεμένοι-αβόλευτοι έναν καφέ..

ίσως να φάνταζα στα μάτια τους ουτοπική

που ακόμα για μια λεύτερη πατρίδα σεργιανούσα..

φταίω κι εγώ που δεν ετόλμησα νωρίς

να ανταλλάξω το καρβέλι με τη λέξη αντοχή..

 

''να μιλήσω για πατρίδες'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,