''εις το σεκόντο της ψυχής ''

φωτο : από το διαδίκτυο

Εις το σεκόντο της ψυχής

σωπαίνοντας σου τραγουδώ

ντύνω τις νότες με ευωδίες γιασεμιών

εύθραυστη η μνήμη  σεργιανά

σε βελουδένιες αίθουσες με μουσικές..

το βλέμα σου στα σιωπηλά

εις τη ραγισματιά της η σιωπή αναζητά..

πυκνώνει το σκοτάδι..ψάχνει για φως

για να το ταξιδέψει σε λιβάδια μουσικά..

εκεί π' ανθούνε οι νότες γιασεμιά..

σε μελωδίες που ταξίδευαν..χωρίς περγαμηνές

με οδηγό μονάχα την καρδιά..εκείνες..

που σε τόπους ..πέρα στο επέκεινα

όχι του κόσμου τούτου μας πηγαίναν..

Τι όμορφο ακόμα να σε αγαπώ..

τι τρυφερό στην αδειανή καρέκλα να σε συναντώ

στον ώμο σου γλυκά να ξαποσταίνω

ερεβοδίφες εδηλώναμε αυτόκλητοι

νύχτες ασέληνες εφώτιζε η αγάπη μας

τι μαγικό! 

ν' αντέχω μέσα σε τραγούδια ακόμα να σε συναντώ..

άραγε θα φιλιώσω με το τέλος σου ποτές?

τι μάγεμα!

ρυάκια των δακρύων μου ακόμα να σ' ανθίζουν!

 

''εις το σεκόντο της ψυχής '' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,