Η Αίσθηση Της Μυρωδιάς....

Σίγουρα όλοι φίλοι μου ,θα έχετε  φυλάξει ροδοπέταλο μέσα στις σελίδες ενός αγαπημένου βιβλίου σας. Αν σας ζητήσω να μου περιγράψετε  αυτή τη μυρωδιά...το ξέρω πως θα δυσκολευτείτε.. Πλημμύρα συναισθημάτων...να το πω ?

 Κλείνεις τα μάτια, μυρίζεις..μυρίζεις- αυτό το παράξενο συνονθύλευμα - ό,τι έχει απομείνει και προσπαθείς να το προσδιορίσεις.

 Και να μην έχει μείνει κάτι όμως  ο εγκέφαλός σου θα σου το φέρει.
Μπορεί να μείνεις εκεί  με τα μάτια κλειστά ώρες ολόκληρες. Μπορεί και να ανατριχιάσεις γιατί αισθάνθηκες ότι «κάτι» σε άγγιξε, σε ακούμπησε απαλά. Σαν αεράκι ανοιξιάτικο.

Είναι πρωτόγονη η αίσθηση της μυρωδιάς. Μας κάνει να ερωτευόμαστε ,πολλές φορές και κάτι που δεν μας  ταιριάζει. Εκεί είναι η δύναμή της. Ή και το αντίθετο. Να απορρίψουμε.

Η μυρωδιά απ' το δέρμα , αξεπέραστη..... Εκεί δεν μπορείς να κάνεις συγκρίσεις. Δεν μπορείς να ανακαλέσεις μνήμες. Είναι μοναδική. Κι αν σου ταιριάξει, είναι το απόλυτο.
Μ'' έπιασε για τα καλά η Άνοιξη...και δεν σας το κρύβω....

,,,