Από νοσταλγούς της παιδικής ηλικίας...γεμάτα περιπέτειες,τα κόμικς..αλλά και τα παραμύθια του παππού και της γιαγιάς ...αντικαταστάθηκαν από ήρωες...που ελέγχονται ,από κομπιούτερς και συνήθως χωρίς πρόσωπο,χωρίς αισθήματα,αδίσταχτους και πολεμοχαρείς...
Τα παραμύθια ήταν ένας μοναδικός τρόπος επικοινωνίας...γιατί μέσα από τις φανταστικές ιστορίες, γινόταν η μεταφορά της παράδοσης.
Στη συνέχεια κυριάρχησαν ο << Μικρός Ήρωας>>και τα Κλασικά ,όπου ο παράγοντας άνθρωπος ήταν το θέμα του.
Μετά από αυτά ήρθε ο Μίκυ ο Ήρωας του DISNEY,που κυνηγούσε το κοινό και την αδικία...
Σε όλα τα παραπάνω ,υπήρχε συναίσθημα, η επιβράβευση του καλού....
Σήμερα όμως ο φόνος ,γίνεται εύκολα και απλά ,από ηλεκτρονικούς ήρωες ,ρομπότ,χωρίς αίμα και χωρίς συναίσθημα..
Έτσι τα παιδιά ,λαβαίνουν το μήνυμα ,ότι ο φόνος ,είναι κάτι απλό και καθημερινό....
Παιδικές περιπέτειες ,υποβρύχιοι περίπατοι ,εν είδει γελοιογραφιών ,κοντινά φωτογραφικά πλάνα ,απίστευτης ομορφιάς της φύσης...θύμιζαν έντονα ,τον αγώνα των παιδιών ,να κατανοήσουν τον ακατανόητο κόσμο των μεγάλων...
Επαναπροσδιορισμός ,σίγουρα...απαραίτητος...για την ''''ψυχαγωγία'''των παιδιών ,σήμερα...όσο ποτέ άλλοτε....
( Σκέψεις - Σοφία Θεοδοσιάδη )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου