Είναι Φορές ..που με ''στενεύει..η Ψυχή μου'' ..- της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Δεν ξέρω εσείς...μα εμένα ...είναι φορές που με στενεύει η ψυχή μου.....που δεν χωράει στο στέρνο μου αυτό.... και τότε βγαίνει στο '''σεργιάνι''''γυρίζει σε χαρές που την περικυκλώνουν ....χορεύει γύρω μου...και μου ζητά να την ακούσω....μαζί της να χορέψω...ένα χορό γνώριμο ...όπως αυτή επιθυμεί και ξέρει....
Έτσι είμαι εγώ....
Καθόλου δεν σ' αρέσει που σου μιλώ χαμηλόφωνα.....μα τόσο δυνατά και αληθινά....
Και κάνεις πως δεν με ακούς και δεν με βλέπεις....
Κι αν δεν αντέχεις μάτια μου τα λόγια μου ν' ακούς....δικά σου λόγια ζωγράφισε και στείλε τα μπροστά σου...
Εγώ θα σου μιλώ και δεν μπορώ τα λόγια μου να κρύψω....
Οι αλυσίδες που σε δένουνε...τίποτα δε σ' αφήνουν να δημιουργήσεις...τίποτα δε σ' αφήνουν να χαρείς....
Χάνεσαι ...αναλώνεσαι....ξεφεύγει η ζωή από μπροστά σου....κι εσύ χαμένος στη''''μετάφραση'''' μιζέριασεςκαι γύρω σου η φύση '''οργιάζει.'''...
Απέραντο το μπλε και το γαλάζιο....κι εσύ χωμένος στο καβούκι σου να κλαψουρίζεις...
Κι όχι δεν σ' έκανε η περιρρέουσα κατάσταση εσένα...έτσι...καλαψούρης ήσουνα και πριν....
Έχεις στα χέρια σου τα δεδομένα επαναπροσδιόρισε...και μην λιμνάζεις...... και μην χάνεσαι.
Σήκω επάνω τώρα...τώρα ...απαλοχά'ι'δεψε τον εαυτό σου.....μάλωσέ τον και μια φορά...που λάθος δρόμους πήρε...μα πάλι αγάπα τον,γιατί χωρίς αυτόν δεν έχει δρόμο άλλο...
Σαββατοκύριακο μπροστά σου....
Στο σπίτι σου ...στο μπάνιο σου και στη ζωή σου μέσα...τις μυρωδιές ...τα χρώματα της θάλασσας να φέρεις....σαν δεν διστάζεις να ονειρευτείς...να φανταστείς....να ζήσεις.....χαλαρωτικά....
στοιχεία από την παραλία ...μαζί σου να τα πάρεις....και  άμμο και βότσαλα.....κοχύλια να γεμίσεις......
..... μικροί παράδεισοι.....  χαλάρωση προσφέρουν......καλή παρέα ατενίζοντας... το απέραντο.....το  γαλανό της θάλασσας...
Χρόνια τριγύρναγα ...και πήγαινα κι ερχόμουν...ταξίδια ατελείωτα ζητούσε η ψυχή μου...και της τάδινα....
Μα όπου κι αν επήγαινα...όπου κι αν τριγυρνούσα....εικόνες ανεξίτηλες στη μνήμη και στο νου μου....γαλάζιο από θάλασσα....μες το Αιγαίο και το Ιόνιο με γυρνούσαν....
Αλλάζουν οι καιροί...μοντέρνοι λένε....μα εμένα μες στα μάτια μου το '''λουλακί''' το χρώμα των σπιτιών....φερμένο από παλιά....στα ξάστερα τα χωριουδάκια....πάντα τη μνήμη μου σκαλίζει.......
Κι έτσι '''''παντρεύοντας''''.. τα χρώματα....τα τωρινά με τα παλιά.....
γίνομαι ένα ...και δρόμους ....γεμάτους από αρώματα και γεύσεις γνώριμες ...χαράζω....
( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη )
.............................................................................................................