Για τα Παιδιά ενός κατώτερου Θεού...και την Παιδεία...

Ο χρόνος τρέχει αμείλικτος...και η ιστορία ανελέητα θα καταγράφει πάντα ..... θα ξανακαταγράφει...το '''σενάριο'''' του ανθρώπου που αγωνίζεται ...του ανθρώπου που παλεύει ..την επιβίωσή του να κερδίσει και να καρπωθεί...
Παλιές οι μέρες και καινούριες...πάντα στο ίδιο μέσα θέατρο...'''θέατρο της ζωής'''' τους πρωταγωνιστές... που τόσο μοιάζουν δυστυχώς και πάλι μας χαρίζει...

Και όχι ..δεν είναι που θέλω εσάς να σας πικράνω...μα ούτε και στο δακρύβρεχτο ''θυμικό '''σας να ποντάρω...
Σιχαίνομαι τα κλάμματα τα μοιρολατρικά...και της υποκρισίας απεχθάνομαι...
Να σας θυμίσω θάθελα ...την δύσκολη την εποχή αυτή που ζούμε και βιώνουμε...
Να σας θυμίσω θάθελα το '''έργο'''αυτό της εξαθλίωσης...της κρατικής...ανεύθυνης της απουσίας....της έλλειψης κοινωνικής αλληλεγγύης ...σενα βαθμό που θάταν αρκετός...παιδιά να μην αφήνει...από την πείνα να λυποθυμούν...

Το Καλοκαίρι πέρασε και τα σχολειά θανοίξουνε και πάλι...Πλούσιοι και φτωχοί ...αρχοντόπουλα και δούλοι...για τον καλό το δρόμο της παιδείας...θα ξεκινήσουν...
Οι εποχές αλλάζουν ...μα πάντα το ζητούμενο...εκεί θα παραμένει...εκεί θα στέκονται...και θάπρεπε να δίνονται οι ίσες ευκαιρίες...

Πως να σας πω εγώ ψέμματα και πως μπροστά σας να χοροπηδήσω...τα ψεύτικα τα λόγια που πάλι μπροστά μου θε να 'ρθούν...απ' τα παπαγαλάκια της πολιτικής...που μας ορίζουν ?
Πολλά θα τάξουν πάλι και θα πουν...και σε μια μέρα ...σε ένα απόγευμα και μόνο...μιας ανόητης ομιλίας...που ούτε καν οι ίδιοι έχουν γράψει...λαγούς με πετραχήλια στην παιδεία θα '''δωρίσουν'''.

Μα εγώ μαζί με σας...που την ιστορία αυτή την διάβασα...την ιστορία αυτη την βλέπω..χρόνους πολλούς... να επαναλαμβάνεται...δεν θα ακούω...δεν θα πιστεύω και μονάχα θα αφουγκράζομαι...με '''νεύρα''' άγχος και θυμό..θα σκέφτομαι και θάθελα αν μπορούσα...να τους δωρίσω...ένα ανάγνωσμα...που δεν γνωρίζω αν ποτέ στα χέρια τους το πήραν... και αν το  τους το ανέλυσαν  ποτέ ..κι αν τόχουν εμπεδώσει...

<<Τον Όλιβερ Τουίστ >>του Κάρολου Ντίκενς θα τους χάριζα...
Γιατί όσο κι αν εθελοτυφλούν...όσο κι αν κρύβουν την αλήθεια...κανείς πια δε με ξεγελά...πως γέμισαν...από ''Όλιβερ''' τη χώρα...

Κ ι αφού έτσι κι αλλιώς...και στη δική του εποχή ....την εποχή του Ντίκενς ...μόνο η αστική τάξη είχε την ευχέρεια να διαβάζει λογοτεχνία ,απευθυνόμενος σ' αυτούς, ξεδίπλωνε τις σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες ζωής του λαού.
Ο λογοτεχνικός αυτός ο  γίγαντας, απόλυτα συνειδητοποιημένος ως προς τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και αδικίες που υπήρχαν γύρω του, καυτηριάζει σε όλα του τα έργα την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του, προσπαθώντας να καταδείξει τα προβλήματα και να ευαισθητοποιήσει ώστε να διορθωθούν.
Σάμπως θαρρείς και τώρα περισσεύουνε τα χρήματα για τους φτωχούς...λογοτεχνία να αγοράσουν ?

Ας το σκεφτούν λοιπόν...και ίσες ευκαιρίες μια φορά στους νέους και στα παιδιά ας δώσουν...
Οι '''Όλιβερ'''είναι εκεί και περιμένουν...
Κι είναι '''μυαλά '''που χάνονται...και χρήσιμότερα ίσως... από πολλά οκνηρά και καλοτα'ι'σμένα ...
Για κοιτάξτε γύρω σας...και στην αυλή σας εγω'ι'στικά και μόνο μην κοιτάτε.
Ο πρόσφυγας Ζυλιέν πρώτος στις Πανελλαδικές -Μια συγκλονιστική ιστορία.
Σας λέει μήπως κάτι αυτό ?
Ας προσπαθήσουν μια φορά ....αυτοί οι πολιτικοί...τον ξύλινο τον λόγο να αποβάλλουν.....και άναρθρες κορώνες πια να μην πετούν...
Κανονικά και μια φορά σαν άνθρωποι να μας μιλήσουν και την ανθρώπινη υπόσταση να σεβαστούν...
Να σταματήσει πια ....κι αυτός ο ανελέητος ο  εξευτελισμός.. της ανθρώπινης αξιοπρέπειας....

Και για να σας θυμίσω την υπόθεση...
Ο Όλιβερ Τουίστ.. ήταν ένα παιδί ,που γεννήθηκε μια νύχτα σε ένα άσυλο. Η μητέρα του ερχόταν από μακριά, κανένας δεν ήξερε από πού. Η φτωχή γυναίκα ξεψύχησε αφού ζήτησε να της δώσουν να φιλήσει το νεογέννητο. Ο μικρός Όλιβερ δεν είχε ούτε καν επίθετο. Του το έδωσε ο παιδονόμος, ο επιστάτης του φτωχοκομείου, ο άκαρδος κ. Μπαμπλ. Στα ορφανά που δεν είχαν όνομα τους έδινε επίθετα με αλφαβητική σειρά.

Μην απορείτε και μην κάνετε πως τάχα τώρα όλα αλλάξαν...
Εκεί σας λέω είμαστε...κι ας κρύβουμε τους '''Ολιβερ'''με δυο ψευτοσυσσίτια που κάπου -κάπου τους πετάμε...
Κι αν για τους κ.πολιτικούς...παιδιά κι αν έχουν... φαίνονται ελάχιστα τα χρήματα τα '''σκορπισμένα''' για τις εκλογές...για να σωθούν αυτοί οι ίδιοι...όχι καθόλου λίγα δεν φαίνονται...για τους γονείς που του βιβλιοπωλείου την πόρτα ...πρέπει να διαβούν...σε μια βδομάδα τώρα....

Δε σας αρέσει δύσκολα ...και πάντα ευχάριστα θα θέλατε να σας μιλάω...
Μα βλέπω...ακούω...γεύομαι...και με κλειστό το στόμα δεν θα μένω...
( Σοφία Θεοδοσιάδη)