Σκέψεις Φωτεινές....

Κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ?
Δεν βλέπεις γύρω -τριγύρω σου...πως τρύπωσε μια απέραντη ευκολία και μιζέρια ?
Τρομοκρατήθηκες και τόβαλες στα πόδια ?

Σκύψε και κοίτα τα παιδιά...πως οδηγούνται από το ένστικτό τους....
Κι εσύ ...χαμένος πια ...στην τσαλακωμένη και τσαλαπατημένη σου αθωότητα....αγώνα δίνεις...και το ένστικτό σου...έπαψες  να το αφουγκράζεσαι πια....

Έπεσες για άλλη μια φορά στην παγίδα της λογικής σου....
Πίστεψες πως γύρω σου υπάρχουν αυτοί οι σκοτεινοί άνθρωποι...που γέμισαν τον χώρο...και θέση δεν άφησαν για σένα.
Τρομοκρατήθηκες και πάλι και κλείστηκες στον εαυτό σου....

Και ναι ...υπάρχουνε πολλοί...σκοτεινοί - γεμάτοι ελαττώματα- χαμένοι στα γνωστά -κακά χαρακτηριστικά τους.
Ζήλεια - φθόνος- ιδιοτέλεια- σκληρότητα- στενότητα πνεύματος....
στο καθημερινό τους πρόγραμμα.

Και τι μ' αυτό ? Τα παρατάς ?
Η σκοτεινή πλευρά υπάρχει σ' όλους μας ...σαφώς...
Υπάρχουν όμως....κι αυτοί που έχουν καταφέρει....να τα δαμάσουν όλα αυτά...-τα σκοτεινά τα δύσκολα σημεία...του εαυτού τους...
Φέραν στην επιφάνεια ...την καλοσύνη....την ανιδιοτέλεια ... την ταπεινότητα.....

Είναι αυτοί ...οι ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι....
Είναι άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας ...μην τους ψάξεις στο ''''φεγγάρι''''.
Δίνουν και καταθέτουν ...κομμάτια της ψυχής τους....πολλές φορές ...χωρίς και οι ίδιοι να το ξέρουν...
Έτσι απλά...γιατί αυτός είναι ο δικός τους δρόμος....
Δεν περιμένουν ανταμοιβή....
Αυτόν χάραξαν για δρόμο...αυτόν και ακολουθούν....

Πολλάκις βάλλονται...υποτιμώνται.....κουράζονται....μα δεν τα παρατούν....
Μένουν εδώ στην αρένα της ζωής...δεν τους τυφλώνει το άπλετο φως...δεν παρεκτρέπονται...και λειτουργούν...συνειδητά...
Δεν είναι λύση η φυγή....

Ανυποψίαστοι.....πολλάκις πως ένα πέπλο φωτεινότητας......τους περιβάλλει..
με μια γαλήνη να τους συντροφεύει...πιστεύουν πως στον κόσμο εκεί έξω...υπάρχει...φοβερό σκοτάδι...μα υπάρχει και φως και ομορφιά...
(  Σοφία Θεοδοσιάδη )