Σκέψεις αγαπησιάρικες για τους φίλους μου... με το κερασάκι γλυκό της γιαγιάς

Όχι δεν θα σας στενοχωρήσω....
Όλοι το ξέρετε....όλοι το καταλάβατε...πως η ζωή έχει και γεύση και  γλυκειά μα και ξινή συνάμα........
Προβληματισμένοι οι περισσότεροι από μας... που διακοπές δεν φαίνονται....στο προσκήνιο να έρχονται.... διακοπές που κάθε που πλησίαζε  ο Αύγουστος....με όνειρα μας γέμιζαν...ας προσπαθήσουμε  και φέτος.....να τις σκεφτούμε αλλιώς....

Καλοκαίρι Ελληνικό είναι αυτό....μοναδικό και ξεχωριστό θαρρώ...
Λίγα τα λεφτά...πολλά τα αρώματα ....τα φρούτα......οι ακρογιαλιές....
Έτσι καθισμένοι στα χωρικά μας ύδατα....επιστρέφοντας στα μέρη μας....ας μην το θεωρήσουμε ήττα...
Σαν ευκαιρία ας το εκλάβουμε...και να ξαναγευθούμε τις μυρωδιές της γιαγιάς ......της μάνας μας...των φίλων μας...
Ας πράξουμε κι εμείς οι ίδιοι...
Πάντα υπάρχουν αφορμές για πράξη και δημιουργία...

Κι έτσι καθώς καθόμασταν...μες στην δροσιά της παραλίας  με την φίλη μου την Ελένη,αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να δημιουργήσουμε ,όπως παλιά...κάτι για το χειμώνα που μας περιμένει.........

Νάμαι λοιπόν και με μεγάλο μεράκι...αποφασίζω...στο αγαπημένο μου σπίτι..τις φίλες μου να τις μαζέψω......ειδών ειδών φρούτα να διαλέξω ...και την δική μου συλλογή από μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού...να φτιάξω.
Δεν χρειάζεται δα και τέχνη ιδιαίτερη.......

Και δεν θα το κάνω ανιαρά και βαριεστημένα...αλλά με μπόλικο  μεράκι....
Τα βάζα μου όλα τα ετοίμασα...τα επιμελήθηκα...και δεν τα θέλω σκέτα...
Όλα τους θάχουνε  την πινελιά μου επάνω...
Μια ζωγραφιά ....που καλοκαίρι θα ''''μυρίζει'''''και με τον φιόγκο τον καρό .......λίγη παλιά δαντελα...στολίδια απαραίτητα τα βάζα πάντα τα στολίζουν.....
Έτσι να μου θυμίζουν ...... τις ώρες που ονειρευόμουνα  και εδημιουργούσα ....για τα πρόσωπα τα αγαπημένα μου.......

Κι εδώ στον τόπο μου την Πάτρα...οι εκατόφυλλες τριανατφυλλιές...πάντα γινόντουσαν  γλυκό του κουταλιού...
Ίσως όλοι να ακούσατε για το Μοναστήρι των Ταξιαρχών...και την περίφημη Ροδοζάχαρη...
Γλυκό του κουταλιού είναι καλέ...από τις εκατόφυλλες τριανταφυλλιές....
Φτηνή η πρώτη ύλη φίλοι μου...εντελώς δωρεάν...πολύτιμη όμως η γεύση και το άρωμα του γλυκού...

Μα μήπως το βύσσινο ή το κεράσι ?
Ξαναγυρνάμε στις παλιές καλές συνήθειες...με τις γεύσεις...που ήταν γεμάτες από την αγάπη και τα χρυσά χεράκια της μάνας μας και της γιαγιάς...

Γίνεται τώρα ....φίλοι μου εσείς αυτοί... που θα μπορέσετε να δώσετε αυτήν την αγάπη και τη ζεστασιά....με τη δική σας έννοια και  φροντίδα.......
Κι όταν  πίσω θα γυρίσετε......θάχετε κλείσει στα βαζάκια αυτά...κάτι από τις μυρωδιές του Καλοκαιριού...

Πολλές φορές μες στη ζωή....οι αποσκευές που κουβαλάμε στην επιστροφή από τις διακοπές μας...ίσως και να μην γεμίζουν το κενό της ψυχής μας...γιατί δεν είναι αυτό που πραγματικά ήταν γνώριμο σ' εμάς...
Είναι μια ευκαιρία να ''''κουβαλήσουμε '''πράγματα με μνήμες παιδικές από αυτό το Καλοκαίρι......

Γιατί δεν ξέρω κάποιος από σας.....πως δεν έχει τη γεύση της βυσσινάδας της παγωμένης...των παιδικών του χρόνων στο μυαλό του.....
Απλο'ι'κά σας φαίνονται όλα αυτά το ξέρω...το υποψιάζομαι...
Θα λέτε μέσα σας τι μας λέει τώρα η κυρία Σοφία...που εμείς γίναμε άνω κάτω με τους άχρηστους πολιτικούς μας ,που μας δίνουν τα λεφτά μας με το σταγονόμετρο ?

Μα τώρα χρειάζεται το αντίδοτο..
Έτσι βρε αδελφέ...για να ξαναφορτίσουμε...να διαλέξουμε την '''γλυκειά'''γεύση της ζωής...και την ''''ξινή'''' να διώξουμε.....
Σας τόχω ξαναγράψει...στα απλά τα καθημερινά είναι η ουσία...

Σας τρατάρω λοιπόν για σήμερα ...με τον απογευματινό καφέ σας ένα υπέροχο γλυκό κεράσι, φτιαγμένο  με κεράσια  Καστριτσίου...
Από τα καλύτερα κεράσια...
Καφεδάκι ....γλυκό κερασάκι...παγωμένο νεράκι....κουτσομπολιό με τους φίλους ( κοινωνική κριτική το λέμε τώρα )..και στην υγειά σας...

Γιατί η ζωή έχει γεύση και γλυκειά και ξινή....
       ( Σοφία Θεοδοσιάδη.)