,,,Γιατί Υπάρχουν Κάποιοι Άνθρωποι,,,.

Γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι..υπάρχουν κάποιοι χαραχτήρες..υπάρχουνε ...και   γυναίκες που τολμούν......και θέλουν ν' ανεβαίνουν....
Ναι τολμούν....
 Και ούτε η καταγωγή ... και ούτε η οικογενειακή τους κατάσταση...ούτε η κατακραυγή του κόσμου μπορούνε  να τις σταματήσουν...
Είναι αυτές ...οι  κάποιες γυναίκες...οι  αποφασισμένες για την δική τους τη ζωή...για τη δική τους τύχη ... και που την παίρνουνε στα χέρια τους...
Σαν θες οι δυσκολίες είναι αυτές που τις πεισμώνουν...να γράψουν τις σελίδες της ζωής τους...με δυνατό ανεξίτηλο μελάνι...να αφήσουν τα αποτυπώματά τους...στο κάδρο αυτό που λέγεται
<< ζωή >>.
Γιατί  μην το νομίζετε η << τόλμη >> είναι πολύτιμο αγαθό και δεν χαραχτηρίζει  και όλους τους ανθρώπους... σαν ζούνε μάλιστα και μέσα σε ένα πουριτανικό  και  << καθώς πρέπει >> σύστημα....
Ταμπέλες....γρήγορα θα σου κολλήσουν....σαν τόλμησες...την υποκριτική γαλήνη των ευηπόληπτων...και ασφυκτιούντων...στα στενά '''υποκριτικά''' πανωφόρια των να εισχωρήσεις...
Ναι υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι....αυτές οι γυναίκες...που '''φόρεσαν'''τα ματογυάλια...και αφαίρεσαν τα '''''παντελόνια '''''' από τους άντρες...σαν άλλοι άντρες δυνατοί....με μάσκα γυναικεία...
Έτσι σε θέλει η κοινωνία μάτια μου...''''φουστάνι ''' ευάλωτο και τρύπιο να φορείς....
Να υποτάσσεσαι κι ας έγιναν κι αγώνες φεμινιστικοί για την '''ισότης'''.Να είσαι '''τίμια '''εσύ και δούλα και κυρά...Να ανέχεσαι τ' αρσενικού αντρός σου τα τερτίπια....*
Να μην τολμάς...το βλέμμα να σηκώσεις...ούτε και να σκεφτείς...τα θέλω σου σε πράξη να τα μετατρέψεις....
Μα κάποτε κατά καιρούς...τις '''συνταγές'''
<<των καθώς πρέπει>>.
έρχονται εκείνοι οι άνθρωποι ...εκείνες οι γυναίκες...που όλα τα ανατρέπουν>>

Σαν θες την ιστορία σου τη δυνατή να γράψεις ...μη φοβηθείς και
<<ΤΟΛΜΗΣΕ >>...και <<ΡΙΣΚΑΡΕ >>...σαν καταλάβεις πως ξεχωριστός προορισμός σε περιμένει...
Εσύ θα το αντιληφθείς....γιατί μια φλόγα μέρα νύχτα θα σε καίει...θα σε καλεί στο τέρμα για να φτάσεις...
Μη φοβηθείς...και ''''΄τόλμησε'''και ''''ρίσκαρε''''κι ας πέσεις...κι ας πονέσεις...
( Σοφία Θεοδοσιάδη )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
*Αφορμή για τις σκέψεις μου ...τα παρακάτω λόγια :

Aν με ρωτούσε ο Θεός τι έκανα πάνω στη γη
Έτσι λακωνικά φαντάζομαι ότι θα έδινε
η Τερέζα Δαμαλά στον Ύψιστο την αυτοβιογραφία της..  : <<Τόλμησα >>

Είχε ξεκινήσει τη ζωή της σαν ξεριζωμένο αγριολούλουδο
της Ανατολικής Θράκης...
Μια γυναίκα ...βουτηγμένη στις αμαρτίες της...που δεν δίστασε να μπει στα καλύτερα '''σαλόνια'''και να γνωρίσει τον Πικάσσο,τον Ίωνα Δραγούμη,τον ντ' Αννούντσιο, τον Κοκτώ,τον Βενιζέλο,τον Μουσολίνι ,τον Κεμάλ...και βέβαια τον Έρνεστ Χεμινγουαίη..

Από το Ιστορικό μυθιστόρημα του Φρέντυ Γερμανού : << ΤΕΡΕΖΑ>>.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,