Ξανά και πάλι θα σταθείς...το όνειρο το ένα ...το μοναδικό θα θέλεις να αγγίξεις...Θα κυνηγήσεις πάλι το '''φεγγάρι''' το φεγγάρι το Αυγουστιάτικο.... χωρίς στη σκέψη σου να βάζεις...καν το περασμένο..
Σε μια εποχή που τη '''λαγνεία''' καθημερινά και σου προτείνουν...εσύ θα πρέπει να σταθείς...και τον ρομαντισμό να αντιπροτείνεις...
Κι αν και τα δυό μπορείς να τα πετύχεις...και να τα καταφέρεις...να το θυμάσαι αυτό...πως ποτέ κανέναν και δεν έβλαψε...και σαν συνδυασμός...αυτός...πετυχημένος θεωρείται...
Όνειρα κι όνειρα σε κατακλύζουν...και η δική σου η ψυχή δεν μένει εκεί ...στο φέγγος που μπροστά σου σε φωτίζει...
Ψάχνει να βρει...και μες στο φέγγος....που τα ουράνια διασχίζει..ένα άλλο φέγγος ....πίσω απ' αυτό...
Δεν ξέρω καν ...πόσα φεγγάρια σε γελάσαν...και πόσα παίξανε μαζί σου το κρυφτούλι...
Κι αν δεν κουράστηκες...κι αν δεν βαρέθηκες...εκεί ψηλά και να κοιτάς και να το κυνηγάς ....το ένα το '''μοναδικό''''το '''''άπιαστο''''΄φεγγάρι...ξαναδοκίμασε και πάλι το κεφάλι...εκεί ψηλά...
το βλέμμα σου να στρέψεις...το μάτι να του κλείσεις πονηρά...κι ίσως ετούτη τη φορά...νάναι και η τυχερή σου μέρα..
Σελήνη μαγική ....ή Λούνα ,είναι τα ονόματα της θεάς του φεγγαριού στην ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία.
Στους μύθους μέσα εκεί λοιπόν...θεά λογίζεται ...ετούτο το φεγγάρι
... σύντροφος τάχα του θεού του ήλιου....πως τυχαίνει...
Ολημερίς πως ταξιδεύει ακούραστα... και ξαναρχίζει το ταξίδι της αυτό ξανά ... τη νύχτα.
Γεμάτη πάθος...ως θεά.... που πλήθος έχει εραστές ...και που τον πόθο αντιπροσωπεύει ., ο οποίος συνδέεται παραδοσιακά ..κι αυτός με το φεγγάρι.
Πλήθος οι μύθοι σε όλους τους λαούς...που η ανακάλυψη της σύστασης του φεγγαριού ...δεν μπόρεσε να σβήσει...
Ανάγκη είναι εσωτερική ...και της ψυχής ανάγκη...τον μύθο τούτο να τον συντηρεί...
Τι κι αν το πατήσαν καθώς λεν...και για ανακαλύψεις μας μιλήσαν...
Εσύ εκεί...το μύθο του συντήρησες...και να το απομυθοποιήσεις δεν μπορείς...
Με τις νεράιδες και τα ξωτικά καθώς πιστεύαν σε πολλές νησιωτικές περιοχές.. να πλημμυρίζουνε τη νύχτα αυτή τη μιας...της Αυγουστιάτικης της Πανσελήνου.... στα δάση να σκορπίζουν έρωτα σε ό,τι αγγίζουνε με το ραβδί τους και να φεύγουνε, λίγο προτού να ξημερώσει, μαγεμένες και από μόνες τους αυτές, μοιράζοντας και λήθη και συγχώρεση..... μεγάλωσες...μ' αυτές... ...πορεύτηκες...φαντάστηκες...ονειροπόλησες!!!..
Σαν πας και σ' άλλους μύθους μακριά.....σε άλλους τόπους κι αν βρεθείς.....και μια κουβέντα πιάσεις μαγική...εκεί μακριά στη Νιγηρία....κι άλλα '''παράξενα '''θ' ακούσεις...και για τη δύναμη και
για το '''φέγγος''...'ετούτο εδώ το μαγικό...
Πως τάχα λένε οι γυναίκες που ζουν εκεί.. ..πως τους συζύγους δεν χρειάζονται...σαν είναι η βραδιά του ολόγιομου του φεγγαριού...μωρά για να αποχτήσουν...
Θα στείλει λέει ένα πουλί το ''''γόνιμο φεγγάρι''''κι έτσι αυτές που θα προσευχηθούν...μωρά και θα αποχτήσουν...
Μα τι μπορώ κι εγώ πια να σας πω...αφού κι αυτές δεν το κατάλαβαν ακόμα....μωρά πως αποχτούνε...
Σαν θέλεις το μυαλό σου να το ξεκουράσεις...κι απ' τα αναγνώσματα τα δύσκολα να απαλλάξεις...γίνε αναγνώστης που και που..και τέτοιων μύθων λα'ι'κών...γιατί χρειάζονται κι αυτοί...κι έτσι θα καταλάβεις...και τις ανάγκες της ψυχής...ανθρώπων και ανθρώπων...
Γιορτή ας γίνει η αναζήτηση αυτή του φεγγαριού...
Βρές πάλι αύριο ξανά.. μια '''αφορμή''' τις βόλτες σου να κάνεις ..μέσα στους χώρους τους απλούς...τους μαγικούς....που όνειρα κεντρίζουν...και ξυπνούν....και θα σου τους προτείνουν...
Πέρασε ταξιδιάρικα και '''μαγικά'''...με την πραγματικότητα για μια βραδιά....στο πλάι '''εξορισμένη''''.....
Ίσως και πάλι αύριο...θα έχεις χρόνο να σκεφτείς......για τα φεγγάρια αυτά που σε παραπλανήσαν...
( Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη )
.................................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου