Δεν ξέρω ακόμα..αν στ' αλήθεια...αν μέσα στην πίκρα και τον πόνο ...έπρεπε να βουτηχτώ για να αλλάξω....
Ένα πλέον είναι σίγουρο...πως ό,τι περνάει από μέσα σου βαθιά....πουκάμισο πια το φοράς... κατάσαρκα....για τη ζωή σου την υπόλοιπη...
Φαντάζει λυπηρό...μοιάζει εγω'ι'στικό ...και από μέρους του Θεού..μα και της τύχης ίσως...ναι και του Θεού αν θες....κι αν υπάρχει...κι αν δοκιμάζει όπως λέν ...κι αν εκδικείτα... όπως συχνά ακούγεται...
Μα σαν Θεό τον ονομάζουν... ..εκδικητικά αισθήματα δεν επιτρέπεται να έχει...
Προνόμιο των θνητών και των αδύναμων....είναι η εκδίκηση....
Τι είναι λοιπόν αυτό που δοκιμάζει ο Θεός ?
Σε όποια περίπτωση κι από τις δύο κι αν σταθείς...θαρρώ πως είναι άδικο...αφού γονατίσεις από τον πόνο και συρθείς...να γίνεσαι ένας μεταμορφωμένος άνθρωπος...
Και σίγουρα αν το πρόσεξες και το κατάλαβες...και δεν ελύγισες.....και γρήγορα '''ανασυγκροτήθηκες'''...σε πέτρα δε θα θέλησες και να μεταπλαστείς....
Η ομορφιά διπλή μες στην ψυχή του πονεμένου.......
Υποψιασμένος πια και για την συμπεριφορά της αληθινής του της ζωής...δεν περιμένει....βιάζεται...και για να την αδράξει καθημερινά..και για .να την σεργιανίσει με τον καλύτερο τον τρόπο.. και .για τον ίδιον του τον εαυτό ...μα και για τους ανθρώπους γύρω του...
Και ναι ...δεν θα τον καταλάβουν πάντα οι γύρω του....
Γιατί είναι κάτι άνθρωποι εκεί έξω....που κυνηγούν την ευκαιρία....καθώς δική τους άποψη και σταθερή για την ζωή δεν έχουν...να κλέψουν έστω φευγαλέα...αυτό που δεν κατανοούν ...αυτό που δεν αισθάνονται...κι όμως πολύ θα ήθελαν να έχουν...
Άδικο ίσως και γι αυτούς που δεν ''''ευλογήθηκαν''''από το μαρτύριο αυτό ?
Ίσως και ευτυχία να τους δόθηκε....ίσως και όχι.....αφού '''ανυποψίαστοι.....'''' επιλέχθηκαν...έτσι αυτή τη ζωή και να τη ζήσουν......και το μάταιο τούτο κόσμο ... να διάγουν και να εγκαταλείψουν.....
Κι αν με ρωτάτε?...τίποτα δεν θα άλλαζα από όλα αυτά ...που τόσο πόνο μου προκάλεσαν......αφού Θεός δεν είμαι...
Πώς να το κάνω άλλωστε.?
Κρατώντας από το χέρι τις πίκρες και τον πόνο μου λοιπόν ....φίλη τους έγινα και προχωρώ...και μέσα στο σκοτάδι..όταν συχνά και απρόσμενα...ξανά παρουσιάζεται μπροστά μου....έχοντας πάντα φωτεινό οδηγό ...αυτούς που αθελά τους... πόνο με την απώλειά τους μου προξένησαν ....αυτούς.. που στη θέση αυτού του πόνου .'''έστησαν''' 'σηματοδότες φωτεινούς να με φωτίζουν...
( Θύμησες κι απώλειες που ακόμα μας πονάνε )
( Kείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη )
*<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Αφιερωμένο σ' αυτούς που έχασα...και σε όλους εσάς... που σίγουρα μετράτε απώλειες ''''βιολογικές'''' ή και ζωής....ακόμα ...
Η φίλη σας Σοφία ....
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
https://www.youtube.com/watch?v=Mdi8mnZXMHA
ΠΟΥ ΝΑ ΣΑΙ ΤΩΡΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ - ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΑς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου