Τη Γοητεία ....Ψάχνοντας να Βρεις....

Λαχανιασμένοι οδοιπόροι στη ζωή...στο σταυροδρόμι της ζωής ...πολλάκις μπερδεμένοι....συχνά εκνευρισμένοι...και άλλοτε '''κακοί''' που δεν κατόρθωσαν στον εαυτό τους να '''χωρέσουν''''.
Άνθρωποι κι άνθρωποι...
Στενό το πανωφόρι τους...και δεν το αντέχουν....
Την γοητεία και την επιβράβευση ...σε λάθος δρόμους ψάχνουν....
Μα η γοητεία μάτια μου...φαρδύ πουκάμισο φορεί....και άνετα στους δρόμους περπατάει...
Δεν είναι αυτή που ψάχνει...να τους βρει...

Γοητευτικοί....χωρίς να το γνωρίζουν.....
Μονάχοι τους οι γύρω... τους γυρεύουν...τους .... τη δίνουν....
Γοητευτικοί μαθές....μοναδικοί.....σαν το μαγνήτη μας τραβούν...
Έχουν τα μάτια εκείνα τα γεμάτα '''από τη ζωή....μάτια γεμάτα θλίψη....γέλιο....κλάμα κι  αναζήτηση συνάμα ....
Αύρα μοναδική ....σαν άρωμα σκορπούν....
Μας συνεπαίρνουν μαγικά....και ψάχνουμε....αναποτελεσματικά....το λόγο και το αίτιο... για να βρούμε...
Μάταιος κόπος....όποιος το λόγο έψαξε και βρήκε....ποτέ του ίσως και δεν ''''γοητεύθηκε''''.

Μια αναζήτηση θαρρείς.. που μόνο το ωραίο ψάχνουν ......πως μόνο το αυθεντικό πως τους καλεί.......αυτό που οδηγεί στην ομορφιά των γεγονότων.....
Κι εσύ.... κι αν ψάχνεις μάταια .... επίμονα .....κι  απεγνωσμένα  ...μέσα μονάχα στο μικρόκοσμό σου...αυτή τη γοητεία....ίσως ποτέ να μην την αποχτήσεις....
Τη γοητεία για να βρεις...γνώση μεγάλη πρώτα πρέπει να αποχτήσεις...
Για δες γύρω ...τριγύρω ?
Κι αν από μπρος σου επεράσανε  ανθρώποι ...γνώμες ...σκέψεις και εμπειρίες....εσύ δεν έσκυψες ...τίποτα από αυτά στα χέρια σου να πάρεις...

Στον πανικό σου να αρνηθείς....το '''άλλο'''' το ξένο το καλό...αδιαφόρησες....και νοιάστηκες ,μόνο για την τροφή του '''άρρωστου''' εγω'ι'σμού σου...
Κι αναρωτιέσαι ...εκνευρίζεσαι....θυμώνεις...βρίζεις και λασπολογείς....για δεν αντέχεις....μέσα στο νου και στο μυαλό σου ...ένα καινούριο ...πιο φαρδύ γιλέκο να φορέσεις...
Κι άλλοι δίπλα σου...μοναχικοί ...μονάχοι...καβαλλάρηδες....χωρίς να αγωνιούν....χωρίς να τρέχουν πανικόβλητοι...γεμίζουν...με φαρδιά '''πουκάμισα''' τον εαυτό τους...

Κι αν τον εγω'ι'σμό σου άφησες για να σε καταπιεί...για κοίτα γύρω σου...εκατομμύρια οι άνθρωποι ...κι εσύ θαρρείς πως είσαι '''κάποιος'''.
Να νιώθεις κάποιος σαν μπορείς....όχι γιατί θαρρείς πως άλλος σαν και σένα δεν υπάρχει...
Μα γιατί έτσι έμαθες ..εσένα να αυτοσέβεσαι...και μες στο πλήθος να τον βάζεις....σε θέση ξεχωριστή...μα ταπεινή... που του ταιριάζει....
Κατέβα λίγο από τη σέλα του αλόγου σου και κοίτα κάτω ..εκεί στα πέταλα...γιατί χωρίς αυτά κουτσός θα περπατήσεις...

Θα πείτε τώρα τι με πιάνει και μονολογώ ?
Και ποιός σου είπε πως μονολογώ...
Σε σένα απευθύνομαι...σε σένα....που εμπρος μου ξαφνικά πετάγεσαι...και δίχως πέταλα...κοιτάς να τρέξεις κι όλας...
Τι δε σου μάθαν νάξερα....
Έχεις δει άραγε...ποτέ σου πεταλούδα ?
 Σαν κάμπια άχαρη και μικροσκοπική γεννιέται στην αρχή...και δρόμο κάνει δύσκολο ...ώσπου να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα...
Και με τη γοητεία της αυτή πετά τριγύρω σου και σε θαμπώνει...
Είναι φορές που θέλεις να τις τσαλακώσεις τα φτερά....
Είναι φορές τα χρώματα πως σε θαμπώνουν....
Δεν ζει πολύ...μα η γοητεία της αυτή ...μες στο μυαλό σου τριγυρίζει....

Μη βιάζεσαι λοιπόν....αν θέλεις τη γοητεία της πεταλούδας να αποχτήσεις...
Όλα θέλουν το χρόνο τους....και μην πετάγεσαι...το '''πέταγμά '''της για
να σταματήσεις....
Σαφώς και θα σου μάθανε...πως γοητεία στο παζάρι δεν πουλούν....κι είναι δουλειά...επίπονη και εσωτερική....
Δύσκολο πράμα η καταξίωση...αν θες στενό...το ρούχο πάντα να φορείς.....
Χαμένος είσαι από χέρι.....
Στους πανικόβλητους αν θέλεις να μιλήσεις...κάντο με τακτ ..
( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη )