ΠΑΘΟς ...ΕΡΩΤΑς...ΑΓΑΠΗ..

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με
Αγαπημένη αίσθησις
Επέστρεφε και παίρνε με
Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
Κι επιθυμιά παλιά ξαναπερνά στο αίμα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται
Κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα ,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται.

Κωνσταντίνος Καβάφης.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ανθρώπινα και στω'ι'κά ...με σεβασμό...στον πουριτανισμό σου αυτό θα σκύψω...
Είναι που δεν κατάλαβες ποτέ...ή ίσως και δεν σ' αφήσαν...τη φλόγα μέσα σου που καίει...ποτέ να μην ανάψεις...
  Μα αν το ''καμίνι'' της ''φωτιάς''ποτέ σου δεν αντίκρυσες...ούτε  και τόλμησες να δρασκελίσεις...ποτέ σου δεν ερμήνευσες τη λέξη  ΠΑΘΟς τι σημαίνει...
Να σου μιλήσω θάθελα ...και τρυφερά να σου το πω...αυτοί που σε δυσκόλεψαν ,τα αισθήματα τα αληθινά...τη φλόγα σου να σβήνεις...πριν την ανάψεις και την δεις...την ηδονή και την χαρά μισούνε...
    Γλυκό το πάθος...δυνατό σαν τη φωτιά...μα να το περπατήσεις ..σαν θελήσεις...ξυπόλητος θε να βρεθείς...μες τα νερά μες τη φωτιά...και μες τις λάσπες...θα χωθείς....
Μοναχικός ο δρόμος της αγάπης ...μοναχικός του έρωτα...μα ακόμα πιο μοναχικός...του πάθους και της φλόγας.
Μη φοβηθείς ..περπάτα τον...κι αγκάθια και νερά και φλόγες ας πατήσεις..κι ας ''λερωθείς''... συνάμα....
 ( Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη.)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 Είναι τα βράδια αυτά τα Φθινοπωρινά που οι καρδιές ανοίγουν και μέσα κλείνουνε βαθιά κι αυτούς που δεν τολμούνε...
Μη μου θυμώνεις που εγώ μπορώ και να τολμάω...το πάθος μου να μην το αγνοώ ...να μην το πολεμάω...στα ''χέρια'' του ν'αφήνομαι...χωρίς να λογαριάζω...αν για το ''κόστος ''του αυτό...ψυχή θα πρέπει και να καταθέσω...
είναι που στη ζωή αυτή κατέβηκα εγώ να ζήσω...σεργιάνι δεν μου ταίριαζε ...σ' άλλων ζωές να κάνω ...
Ο έρως θέλει δύναμη ...μα και το πάθος κότσια...
      ( Κείμενο -  Σοφία Θεοδοσιάδη ).
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Γιατί έτσι είναι η ζωή φίλοι μου......
Χορεύεις όσο κρατάει το '''πάθος''''...το ταγκό που  σ' αρέσει ....
Κι ύστερα ''''φεύγει '''το πάθος και πάλι εσύ ... ο ένας...που ακόμα
δεν έσβησες τη φλόγα...συνεχίζεις να ''''χορεύεις νοερά''''το ταγκό της ζωής....Μη λυπάσαι..σε καθε περίπτωση .....το '''στροβίλισμα''' της ζωής. δεν σταματά..... -.για τους ερωτευμένους και τους ζωντανούς...... 
    ( Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Είναι επικίνδυνοι οι πουριτανοί ...κι ας μέσα από τους '''μεγαλόσταυρους''..την ήρεμη και... ''καθώς πρέπει''...εικόνα τους αυτή..κι ας μας παρουσιάζουν..κανείς ποτέ από το Θεό δεν είδε και γραμμένες...πως η απόλαυση και η χαρά απαγορευμένες είναι...
Το μήλο που έδωσε η Εύα στον Αδάμ ...φτιαχτό και κατασκεύασμα.. και σε κάποιου ''πουριτανού''...με στόχο και σκοπό...το νου και εγεννήθη...
Ένα είναι βέβαιο πως εσύ ...το βρώμικο δεν το επιδιώκεις....
Να ζήσεις θέλεις μάτια μου...και την ζωή ως το μεδούλι να ρουφήξεις....
     ( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη ) 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο,
γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία.
Γράφω ένα στίχο,
γράφω τον κόσμο˙ υπάρχω˙ υπάρχει ο κόσμος.
Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι.
Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα
είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση.
Γιάννης ΡΙΤΣΟς...     (ΥΠΟΘΗΚΗ).
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ό,τι δεν ζήσαμε...το άπιαστο....φωλιάζει μέσα στην ψυχή μας και την δονεί...την θλίβει....μα και την τρέφει συγχρόνως...
Τα βήματά μας επιστρέφουν ξανά και ξανά...στην φευγαλέα τρυφερή ανάμνηση που....άναψε τη σπίθα....του φευγαλέου έρωτα...
.
Δεν παίρνουμε ποτέ την απάντηση θαρρώ....αν είναι αποκύημα της φαντασίας μας η εξιδανίκευση....ή η ομορφιά ,που θα θέλαμε νάχει ,ένας ιδανικός  έρωτας....

Μας αξίζει να '''βουτάμε ...να τολμάμε...να αρπάζουμε τη '''στιγμή'''που μας συμβαίνει...να γευόμαστε τα κομμάτια αυτού του έρωτα....για μην μένουν στην ψυχή μας...οι χαρακιές του ανικανοποίητου....

Καλύτερα να περπατήσεις ξυπόλητος...προς την ομορφιά που σου κλείνει το μάτι...έστω κι αν ακόμη γεμίσουν αγκάθια στο τέλος τα πόδια σου....παρά να μένεις ακίνητος ...κοιτάζοντας τον δρόμο από μακριά....
  ( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μια μαγική μουσική...άκρως ερωτική...με ένα βίντεο μοναδικό...: Κρυμμένη Αγάπη ..σε γλώσσα Ναπολιτάνικη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
 ,

Πόσες φορές δεν χάσαμε   το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, πόσες φορές και δεν απελπιστήκαμε..δεν '''πενθήσαμε''' χωρισμούς....γιατί... είμαστε ανθρωποι από σάρκα και οστά φτιαγμένοι...μα έχουμε  και μια  καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα...και από μια ζεστή αγκαλιά...
Για την αγάπη σας μιλώ...που όσο κι αν κρυφτείς...αν ανοιχτή μένει η καρδιά σου ...θάρθει και θα τρυπώσει...ξαφνικά...
Αν όμως δεν την φοβηθείς... και αν στην αντίπερα όχθη ..τολμήσεις να περάσεις...
της αναζήτησης της σιωπηλής ...ταυτόχρονα και  κραυγαλέας μέσα σου αγάπης ...κι αν αποφασισμένος είσαι εσύ να  δώσεις ...εεε...τότε και θα πάρεις...
( Κείμενο -  Σοφία Θεοδοσιάδη )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 Αν θες φωτιά πρέπει στο χιόνι να ζεις
αν θες δροσιά πρέπει την έρημο να `χεις
αν θες νερό άσε τη δίψα πρώτα να σε κυβερνά
κι αν θες ανάσα ζήσε πρώτα στη σιωπή
Μα αν θέλεις την αγάπη
φτιάξε καινούριο χάρτη

Γερά τα ίχνη σου άσε να `ρθει να σε βρει
όπως και `γω εσένα
που μέσα στα καμένα
δικά σου λόγια είχα κρυμμένα
και τα `κανα τραγούδι
πιο κόκκινο κι απ’ το αίμα
κι ήρθε η φωτιά
ήρθε η αγάπη σε μένα
τότε θα δεις, τότε θα τη δεις δεν είναι ψέμα
όπου και να σαι η αγάπη θα σε βρει

Στίχοι:
Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική:
Mario Castiglia & Bruno Coulais & Felippe Fragione
1.Χαρούλα Αλεξίου
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
https://www.youtube.com/watch?v=SkVnQkoY-aA
Χ.Αλεξίου -- Η Αγάπη Θα Σε Βρει Όπου Και Να 'Σαι
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,