Για Σένα...Τον Πατέρα και μπαμπά μου.....

Μεγάλωσα...πολύ.... κι ακόμα εκεί...μια λέξη τόσο γλυκειά ,το στόμα μου...χαϊδεύει....<<μπαμπά >>
Ο μπαμπάς μου...ο δικός μου μπαμπάς...
Ένας άνθρωπος....κανονικός....που ήξερες  να παλεύεις...να υπερασπίζεσαι...τον εαυτό σου....το σπίτι σου ...τα παιδιά σου....
Εικόνες....μαγικές...άσβηστες στη μνήμη μου....
Το χέρι σου απλωμένο πάνω μου σαν ομπρέλλα...
Το αυστηρό σου βλέμμα...η γλυκειά ματιά σου...το ντροπαλό σου χάδι και η επιβράβευση...για τα ασήμαντα...που τα έκανες να φαντάζουν σημαντικά...

Το μπέρδεμα που πάντα κουβαλούσα μέσα μου...το έλυσες και πάλι εσύ ...χρόνια μετά...
--Ποιά αγάπη άραγε ήταν πιο μεγάλη ?
Της μάνας...που σαν φύλακας άγγελος...βρισκόταν...στα καθημερινά ... σε όλα...ή η δική σου  η  αθόρυβη... η ήσυχη παρουσία...δυναμική και ακαταμάχητη...σαν σημάδι ανεξίτηλο στο χρόνο ?
Και ναι....δεν μπερδεύομαι πια...
Αγάπη....σε λένε....
Κράμα δυνατό   μ'αυτό της μάνας.... που ποτάμι γίνεται
ορμητικό....στα παιδικά μου τότε μάτια...

Όλα τα θυμάμαι ...κι όλα τα κρατώ....κι ας έφυγες νωρίς....
Σε ξέρουνε πατέρα τα παιδιά μου....σε κουβαλούν μέσα από μένα....
Τους μίλησα ...τους διηγήθηκα...τους έδειξα....
Φύλαξα για όλους μας...αυτά που ποτέ δεν καυχιόσουν....τις ηρω'ι'κές σου πράξεις....τα μετάλλιά σου που είχες κρυμμένα στο συρτάρι....της γιαγιάς...των εξαιρέτων πράξεων...

Ήσουν και είσαι ο ήρωάς μου....κι όχι για τα κατορθώματά σου....μα για μια πολύτιμη......ανεκτίμητη...<<Διαμάντι >>....αληθινό συμβουλή σου.....
<< Θα πέσεις στη ζωή κόρη μου...από το άλογο ...πολλές φορές....
Μην φοβηθείς.....ξανακαβάλα...τράβα τα ''''γκέμια''''και προχώρα...>>
Την φύλαξα σαν ''''κόρη οφθαλμού'''' την συμβουλή σου...και μου χρειάσθηκε...αμέτρητες φορές...
Δεν λύγισα...με κράτησες ψηλά μέσα μου....

Είναι της μοίρας μου να φεύγουν γρήγορα από την ζωή μου....οι άντρες που με '''σημαδεύουν....
Ποιός ξέρει άραγε ?
Κάποιο άνθρωποι έρχονται για να μας δείξουνε  το δρόμο....
Ο δικός μου δρόμος......ήταν αυτός που μου χάραξες εσύ...κι εγώ τον ακολούθησα...
Μπορεί και να μην πρόλαβες...να με προειδοποιήσεις...για όλα...
Μα με έσπρωξες να μάθω...τη διαδρομή...
Δεν ξέρω....αν ένα ευχαριστώ μεγάλο φτάνει...

Δεν ξέρω αν υπάρχουν ψυχές....( με μπέρδεψε και ο κ. Παξινός - λαμπρός επιστήμονας ).
Μα εγώ θα σου το στείλω...κι ας αιωρείται...στους αιθέρες...
Μπορεί και να σε συναντήσει...
Θάναι φιλί και ευχαριστώ ''''αγαπησιάρικα''''..
Θα τα αναγνωρίσεις...γιατί θάναι από μένα....
Από τη θυγατέρα σου...την ροδένια σου ..όπως συνήθιζες να με αποκαλείς..

Γιορτή πατέρα λένε πως είναι σήμερα....
Για μένα γιορτή ήταν , είναι και θα είναι η παρουσία σου...μέσα μου
και στη ζωή μου...
( Κείμενο για τον πατέρα μου - Σοφία Θεοδοσιάδη )
.....................................................................................................................................................................