Στις ''Πασχαλιές'' Που Μου Χάρισες....

Στα υγρά και δακρυσμένα μάτια κάποιου μην σταθείς...
Βήματα γρήγορα στο νου...ευθύς να σχεδιάσεις...
Πλησίασε ...μην φοβηθείς...τα δάκρυά του σκούπισε αν μπορείς και στην καρδιά βαθιά ..τα βήματά σου σύρε...
    Κήπος σε περιμένει ...ολάνθιστος εκεί...στον πόνο που τα μάτια... σου προδώσανε ...να μην ξεγελαστείς...Λουλούδια ...πασχαλιές και ρόδα ανθισμένα...ο κήπος της καρδιάς.....
Χειμώνες πέρασαν βαριούς.....μα άντεξαν και ούτε και επαγώσανε και δεν εξεραθήκαν...
    Μονάχα να...για λίγο στο απάγκιο 
 ''κρύφτηκαν'''φοβήθηκαν την παγωνιά...
Κλαριά σαν γίνουν παγωμένα μια φορά...λογάριασαν ...πως να ξαναανθίσουν ?
       Φυλάχτηκαν στ' ''απάγκιο'' τους χυμούς που κρύβαν μέσα τους...να μην τους καταστρέψουν....
Θαρρώ πως τα κατάφεραν καλά ,απ'το αγιάζι τούτο τ' αναπάντεχο...κλαριά ενωμένα μ' άλλα μες στον κήπο ετούτο να γεννούν...την Άνοιξη ξανά να περιμένουν...
 Αργεί πολλές φορές η Άνοιξη...μα πάντα εκεί ...όσοι παγωμένοι Χειμώνες κι αν θαρθούν...αυτή παραμονεύει...ανέλπιστα και αιφνιδιαστικά...μπροστά και πάλι σου πετάγεται..τα χρώματα ...τις μυρωδιές τις ξεχασμένες σου... προσφέροντας...ν' ανοίξει πάλι σαν λουλούδι προσπαθεί...τις καρδιές τις ''κλειστές''τις μόνες και τις τρομαγμένες...
Να τις γλυκοχα'ι'δέψει προσπαθεί...μαζί με όλα τα λούλουδα της εποχής...κι αυτές ν' ανθίσουν...
Μην μου θυμώνεις...από μπροστά σου που περνώ...και με τα αρώματα αυτά σαν Άνοιξη προσπαθώ  να σου σκορπίσω....να σε '''μαγέψω'''προσπαθώ...λουλούδια στην καρδιά σου να φυτέψω...
Απλά τα λόγια μου...μικρά...και άλλα δεν μου βγαίνουν...γιατί εμένα ο πόνος μούμαθε ..γλυκά και ταπεινά να σου μιλώ...και Βασιλιάς κι αν είσαι...
Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
( Αφιερωμένο σε όλα τα μάτια που δάκρυσαν...μα ιδιαίτερα και εξαιρετικά....στον φίλο που τις σκέψεις μου '''στο βάζο με νερό'''να τις ποτίζει...έχει φυλάξει..
 Τον ευχαριστώ... που με τα λόγια του αυτά...μες στην καρδιά μου στόχευσε...)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

                                             Με χρώματα κι Αρώματα...
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,